EDITORIAL

दलीय हिलोमा मुछि“दै नेपाली प्रेस


शका राजनीतिक दलहरूले मिलेर आज सुख र शान्तिको नाममा विश्वमा चिनिएको देश "नेपाल" लाई जर्ीण्ा रोगी बनाइदिएका छन् । आपसी भागबन्डाको नाममा यिनीहरूले "आमा र बाबु" समेत भाग लगाउँला जस्तो गरे । ठेक्कापट्टामा, यिनी कर्मचारी भर्ना र सरुवाबढुवामा यिनै परराष्ट्रसेवामा यिनै भागबन्डामा झुम्मिएर देशमा अपराधीकरणलाई प्रोत्साहित गरे । आज राष्ट्रको कुनै अंग यिनको पीडाबाट मुक्त छैन । मुक्त हुन यिनकै दलमा छिर्नु पर्दछ र यिनीले ठोकेका मादलको तालमा नाच्न सक्नर्ुपर्दछ । यसरी लोकतन्त्रको सबै अंगलाई यिनीहरूले मिलेर अपांग बनाइदिए । जसले गर्दा आज देशमा बेइमानी, ठगी, अन्याय, चोरीजस्ता अपराधलाई पनि कोही "हा" भन्न नसक्ने अवस्थामा पाइनन् । सबै भित्रभित्रै त्रसित छन् । देशमै लथालिंगको भुँमरीमा परेको छ । राजनीति भनेकै झूट र बेइमानीको कला हो भन्ने पाठ दिन नेपाल विश्वमै सक्षम भएको छ । अरु प्रत्येक कुरामा असफल भए पनि । राष्ट्र साँच्चै भन्ने हो भने असफल भइसकेको छ खाली अन्तर्रर्ााट्रय प्रमाणपत्र पाउन मात्र बाँकी छ । जुन देशले आर्थिक वर्षो पूरा बजेट ल्याउन सकेको छैन त्यो देश कुन हिसाबले कसरी चलेको छ अनुमान लगाउन नै कठिन छ तर नेपाल हो चलेको छ ।

पार्टर्ीीेताहरू खुलेआम "प्रशासनका कर्मचारीदेखि लिएर प्रशासनबाट गरिने देशका निर्माण आदि कार्यको ठेक्कापट्टामा समेत भागबन्डाको कुरा गर्दछन् र प्रेससितको वार्तामा "हामी दलहरूबीच भागबन्डामा सहमति भएको छैन त्यसकारण यो कार्य ढिलो भएको" भन्न अलिकति पनि लाज मान्दैनन् र त्यो कुरा जनतालाई सूचित गर्ने आधिकारिक राष्ट्रको चौथो अंग केवल सूचना गरेर मौन रहन्छ । त्यस देशलाई असफल हुनुबाट अर्थात् भीरबाट गुड्नुबाट बचाउने कस्ले -
 
लोकतन्त्रले दलका नेताहरू स्वार्थी हुन सक्छन् दलको हितका लागि राष्ट्रिय हित, जनहित पनि बिर्सन सक्छन् भनेर नै राष्ट्रको चौथो अंगको रूपमा प्रेसलाई स्थान दियो र मान्यता पनि । त्यसैले धेरै विद्वानहरूले यसलाई लोकतन्त्रको पहरेदार पनि नामकरण गरे । लोकतन्त्रको संरक्षक भन्न पनि जाने । तर यो देशको दर्ुदशा आज यस्तो प्रेस नेपालमा आफैं दलीय हिलोमा मुछिएको छ । पञ्चायतकालमा सरकारको दबाब र पञ्चहरूको दबाबले प्रेस दूषित तुल्याउने क्रममा जुन भूमिका खेल्यो, एउटा मात्र पत्रकार संगठनलाई मान्यता दिने नाममा आफ्ना भाइहरूलाई भेला गरेर पत्रकार संघको नाम दिएको थियो र अरूलाई संघ स्थापना गर्न जम्मा हुन नदिने नीति लिएको थियो त्यसलाई त्यतिबेलाका स्वतन्त्र पत्रकारहरूले जुन रूपले चिरे र सरकारी धम्की जेलनेलको पर्वाह नगरी नेपाल पत्रकार संघ स्वतन्त्र रूपमा खडा गरी छोडे । नतिजा नक्कली र सक्कलीको दौडमा नक्कली अर्थात् बनावटीबाट अलग पत्रकार संघ आफ्नो रूपमा आयो । दर्ुइ वर्षै यसले महासंघको रूपमा आफूलाई घोषणा गर्‍यो । त्यो पत्रकार संघ आज फेरि "बाउन्न" हुन थालेको छ । आफ्नो कर्तव्यबाट बिमुखहुँदै देश र जनताको आवाज प्राप्त बहिरो हुँदै गइरहेको छ ।
 
हिजोभन्दा आजभोलि प्रेसको विकास भएको छ । पत्रपत्रिकाहरू सयौं नियमित रूपमा आउँछन् । सजावट राम्रो देखा पर्दछ । विज्ञापनको ओइरो छ । जसरी प्रकाशन गृहहरू बढेका छन् । पत्रकारहरू पनि उत्तिकै बढेको पाइन्छन् । पत्रकारिताको स्कुलहरू छन्, विद्यालयले मान्यता दिएर पाठ्यक्रम तयार गरेको छ । यसरी स्थल रूपमा राम्रो प्रगति भएको पाइन्छ । तर शैशव अवस्थादेखि नै यसलाई पनि देशका राजनीतिक दलहरूले आपसी भागबन्डामा पारेर आज राष्ट्रमा स्वतन्त्र र निष्पक्ष पत्रकारिताको खडेरी पार्न थालेको छ । देशका पत्रकारहरू जुन कि राज्यको चौथो अंग हुन् आज, यो एमालेको ३, मालेको ३, माओवादीको उनी त माओवादी वैद्य पक्षको । ती, तीन नेपाली कांग्रेसको त्यसमा पनि सुशील पक्षको । ऊ त हेड व्यापारीको भनेजस्ता कुरा सुनिन्छन् । यसरी विभाजित छन् । पत्रिकाहरू र संघसंस्थाहरू नतिजा प्रत्येकको स्वार्थ अनुकूलको संगठन पनि छन् - कहाँ गयो पत्रकारिता र यसको लक्ष्य र उद्देश्य -
 
अहिले सरर्सर्ती हर्ेदा र पार्टर्ीीको गतिको कसीमा घोट्दा यो साधारण कुरा लागे पनि राष्ट्रको निम्ति न त राम्रो कुरा हो न लोकतन्त्रको निम्ति नै क्षम्म कुरा हो । पत्रकार संघ, पत्रकारितामा लागेका युवा समाज यसरी बाँधिन थाल्यो र जन एवम् राष्ट्रहितको भन्दा बढी दलीय हिततिर लाग्यो भने कालान्तरमा राष्ट्रले नराम्रो क्षति बेहोर्न पर्ने कुरा समयमै बुझ्न सकेन भने देश दर्ुघटनामा पर्न सक्छ । राष्ट्रिय राजनीतिक र राजनेताहरूलाई त्चबअप -लिग) मा राख्ने शक्ति प्रेस नै स्वयम् विभाजित भयो, सत्य र तथ्यबाट अलग आजकै रूपमा पार्टर्ीीीति पछि लाग्न थाल्यो भने राष्ट्रको भविष्य अन्धकारमा धकेलिने निश्चित छ । यसलाई समय छँदै बुझ्ने शक्ति अगाडि आउन अब ढिलो हुनु देशको निम्ति घातक हुन सक्दछ । आफूलाई पत्रकार भन्ने र पत्रकार नै रहन चाहने शक्तिले आज पत्रकारिताको दायित्व र महत्व अनुरूप आफूलाई खडा गरेर राष्ट्रप्रतिको ऋणबाट मुक्त हुनेतिर लाग्न जरुरी छ ।